غدیر در منابع اهل سنت

در سنن نسائی - که از صحاح سته است - با این تعبیر آمده که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:

کأنی قد دعیت فأجبت، إنی قد ترکت فیکم الثقلین، أحدهما أکبر من الآخر: کتاب الله و عترتی أهل بیتی، فانظروا کیف تخلفونی فیهما، فإنهما لن یتفرقا حتى یردا علی الحوض، ثم قال: إن الله مولای و أنا ولی کل مؤمن، ثم أخذ بید علی، فقال: من کنت ولیه فهذا ولیه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه.

فقلت لزید: سمعته من رسول الله صلى الله علیه و سلم؟ قال: (والله) ما کان فی الدوحات رجل إلا رآه بعینه و سمع بأذنه.

پیک اجل به طرف من آمده و من به پیک أجل لبیک گفته‌ام؛ یعنی مرگ من نزدیک است. من دو چیز گران بهاء در میان شما می‌گذارم: کتاب خدا و عترت و اهل بیت من. ببینید که با آنها چگونه برخورد می‌کنید. این دو، از همدیگر، تفکیک شدنی نیستند. مردم! خدا، مولای من هست و من ولی هر مؤمنم. هر کس من ولی او هستم، این علی هم ولیّ او هست.

جالب اینکه در ادامه حدیث، ابو طفیل - که آخرین صحابه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است و حدود سال 102 یا 101 هجری از دنیا رفت - می‌گوید: واقعاً این حدیث غدیر را شما از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدید؟‌ به خدا سوگند هیچ کسی نبود در سرزمین غدیر، جز اینکه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را دید و این حدیث را از زبان او شنید.

السنن الکبرى للنسائی، ج5، ص45 - فضائل الصحابه لأحمد بن حنبل، ص15، شماره45

خشم خدا

رسول‌خدا (صلّی‌ الله‌ علیه‌ وآله) :
إنَّ اللهَ یَغْضَبُ لِغَضَبِ فَاطِمَةَ، وَ یَرْضَی لِرِضَاهَا
خداوند با خشم فاطمه به خشم می‌آید و با خشنودی او خشنود می‌شود

Surely, God will be angered by Fatimah's displeasure and will be pleased by her pleasure.

بحار الأنوار، ج 43

من کی م

     من کی ام،عبدی جسور و خیره سر 

         من کی ام،بی خانمانی در به در ..
             من کی ام،کاسه به دستی تشنه لب

                 من کی ام،کهنه گدای نیمه شب ..
                     من کی ام،بیگانه ای دیر آشنا

                         من کی ام،دیوانه ای عاقل نما ...

                             من کی ام،عمر خود از کف داده ای
                                  من کی ام، من کیم،عبد زپا افتاده ای
 
من کیم/درمانده ای مست غرور
    من کی ام،جامانده ای از راه دور
 
        من کی ام،عبدی جسور و خیره سر
            من کی ام،بی خانمانی در به در
 
                من کی ام،کاسه به دستی تشنه لب
                    من کی ام،کهنه گدای نیمه شب
 
                         من کی ام،بیگانه ای دیر آشنا
                             من کی ام،دیوانه ای عاقل نما
 
                                               حال بر در گاه تو سر می نهم
                                                          برگناه خود شهادت می دهم
 
                                                تو کریمی و رحیمی و غفور
                                                           کن ز تاریکی مرا راهی نور

بندگان دنیا

امام حسین (علیه‌ السلام):
«النَّاسُ عَبِیدُ الدُّنْیَا، والدِّینُ لَعقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ ما دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ، فَإذا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیّانُونَ.»
«مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقۀ زبان‌شان است، تا زمانی که آسایش‌شان برقرار باشد گرد آن می‌چرخند و آن‌گاه که با آزمایش غربال شوند، دینداران اندک خواهند بود.»

People are the world's slaves and religion in only on their tongue, if their prosperity is prepared for them, they will gather around the religion, but when their faith are examined, the true believers will be little

بحار الأنوار، ج 44، ص 383

راستگویی

اهل دانش

کمک به نیازمندان

شادی

علم

اخلاق

ماندگار

پیامبر خدا (صلی الله علیه و‌آله) :

إذا مٰاتَ الإنسٰانُ إنقَطَعَ عَمَلُهُ إلاّ مِن ثَلاٰثٍ: إلاّ بِصَدَقَةٍ جٰارِیَةٍ أو عِلمٍ یُنتَفَعُ بِهِ أو وَلَدٍ صٰالِحٍ یَدعوُ لَهُ

با مرگ انسان عملش قطع می‌شود، مگر در سه چیز: صدقۀ ماندگار، دانشی که مردم از آن بهره‌مند شوند و فرزند شایسته‌ای که برایش دعا کند.

 

When a person dies his deeds are finished save in three ones: a permanent charity, a knowledge from that people benefit, and a pious child who prays for him

 

میزان الحکمة، ح 14287

ای اباذر

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله):

«یا أَباذَرٍّ اغْتَنِمْ خَمساً قَبلَ خَمسٍ: شَبابَکَ قَبلَ هَرَمِکَ، وَصِحَّتَکَ قَبلَ سُقمِکَ، وَغِناکَ قَبلَ فَقرِکَ، وَفَراغَکَ قَبلَ شُغلِکَ، وَحَیاتَکَ قَبلَ مَوتِکَ»

«ای ابوذر! پنج چیز را پیش از پنج چیز غنیمت شمار: جوانی را پیش از پیری، سلامتی را پیش از بیماری، ثروت را پیش از نیازمندی، فراغت را پیش از اشتغال و زندگی را پیش از مرگ»

 O 'Abādhar! Make the most of five things before five things: youth before oldness, health before illness, wealth before neediness, leisure before occupation, and life before death

 

(وسائل الشیعه، ج1، ص114، ح285)

عید وصل دو لاله ی زیبا

عید وصل دو لاله ی زیبا شد                              عید وصل دو نور بی همتا شد

ذکر عشق تمامی مشتاقان              چون پیمبر،یا  علی(ع)، یا زهرا(س) شد...

 *شراب عشق مینوشم،زجام عشق مدهوشم،لباسی زر نما از تار و پود بی نظیر شوق میپوشم،زنم دم فارغ از هر غم چو شبنم روی گلهای گلستان ولا ، از دو گل زیبای طاهایی ،دو درّ بحر زیبایی ، در اوج شور و شیدایی ، نوایی از شعف بر لعل جانم زمزمه باشد ، نوای روح من یا حیدر و یا فاطمه(س) باشد ، به این اذکار نورانی دلم هو هو کنان راهی دریا شد...

عید وصل دو لاله ی زیبا شد....

 *در اوجِ آسمان با بانگ روح افزا و روحانی ، ملائک خنده بر لب با جمالی از فروغ لطف ، نورانی ، همه با یکدگر با صدق و با اخلاص بنمودند فردوسِ مصفا را چراغانی ، وَ در عالم صلا سر میدهند ای مردم عالم بوَد جشن وصال دو گل گلزار پیغمبر ،دو یاس گلشن دلبر ، دو نور جلوه ی داور ، دو انسان خدا منظر ، دو بحرالله را گوهر ، سَر و سَرور ، دل و دلبر ، که با نام خداوندیِ این دو توبه ی آدم قبول افتاد و او مقبول درگاه ربوبیّ ِ خدای حیّ بی همتای اعلا شد...

عید وصل دو لاله ی زیبا شد...

*بگو در آستان حضرت معبود ، در این ماه ذِلقعده که یا رب بنده ای در محضرت آمد اگر چه گشته او در امتحان صبر و طاعت رد ، الا ای خالق سرمد ، تو را سوگند بر احمد اگر چه او گنهکار است ،  امّا از محبین علی و همسرش زهراست(س) در عالم ، قسم بر شاهِ مردان مظهر ایمان ، قسم بر کوثر قرآن ، قسم بر فجر ، بر فرقان ، قسم بر نور و الرّحمن ، وَ معنای لطیف ناب و زیبا و دل انگیزِ دو لفظ  لؤلؤ و مرجان به حقّ چهارده نوری  که از سوی خدا آمد برای لطف و جود و رحمت و غفران بین در مانده ام ، دستم بگیر ای مهربان تا آن زمانی که ببینم جلوه های نور عشق حیدری و فاطمی(س) در صفحه ی رخساره ام از لطف پیدا شد...

عید وصل دو لاله ی زیبا شد....